ولی من هنوزم نور و امید میبینم.

دیشب ایمان سرورپور توی برنامه فرصت برابر میگفت 《آدم دفعه اول اشتباه میکنه دفعه دوم ممکنه اتفاقی باشه ولی دفعه‌ی سوم دیگه انتخابه.》

آره من برای بار سوم یه اشتباه تکرار کردمو این انتخابم بوده.چون دفعه های پیش برام تجربه شده بود و باز این اشتباه تکرار شد.از سرجلسه که اومدم بیرون حس میکردم یه چیزی توی گلوم سنگینی میکنه.بغض کرده بودم.ولی اشکام نمیومد به ایستگاه اتوبوس که رسیدم چشمم افتاد به این جمله:

《خواسته هایت را که به خدا گفتی به او اعتماد کن،خدا جز خیر برایت نمیخواهد.》 چشمام پر اشک شد.ولی به خودم گفتم نه گلی الان وقتش نیست.الان نه.اشکها هم از خدا خواسته رفتن و منو با این بغضِ لعنتی تنها گذاشتن.

من هنوزم نور میبینم.امید میبینم.فقط الان انگار جلومو مِه گرفته ولی هوا روشنه.

+بریم آمادگی برای سانس بعد.14تا 16.

حدود 4 ساعت وقت دارم